تفسیر کاربردی اعمال فصل 6

  
انتخاب هفت نیک نام (۶: ۱-۷)
۱ در این بخش همه ایمانداران شاگردان نامیده شده‌اند (آیۀ‌های ۱-۲، ۷). دوازده شاگرد اولیه اینک «رسول» بودند.
در اینجا حقیقتی بسیار مهم نهفته است. تمامی مسیحیان شاگرد می‌باشند. دو نوع مسیحی وجود ندارد؛ که یک نوع، ایمانداران معمولی باشند و نوع دیگر مخصوصا انتخاب شده باشند تا «شاگرد» باشند. این اندیشه غلط است. ما همه خوانده شده ایم تا شاگرد باشیم. برخی چنین می‌اندیشند که برای اکثر مسیحیان راه زندگی نسبتا آسان است و تنها تعداد اندکی به اصطلاح شاگرد، راه سختی را در پیش دارند. ولی چنین نیست از هر مسیحی دعوت شده است که از در تنگ عبور کرده، در راه تنگ شاگردی گام نهد (متی۷: ۱۳-۱۴و تفسیر آن مشاهده شود). هر مسیحی خوانده شده است تا صلیب خود را برداشته عیسی را پیروی کند (مرقس ۸: ۳۴، لوقا ۱۴: ۲۶-۲۷ و تفسیر آن مشاهده شود).
در میان ایمانداران، اختلافی میان هلینستیان و عبرانیان پدید آمد. وقتی عیسی بر زمین بود پیروان او تنها عبرانیان (یعنی یهودیان آرامی زبان) بودند. در آن هنگام هنوز امت‌ها (یعنی غیر یهودیان) و هلینستیان (یعنی یهودیان ساکن سرزمینهای یونانی زبان) به او ایمان نیاورده بودند. در ایام عهد جدید دو گروه عمده یهودی وجود داشت. نخست یهودیانی که به عبرانی یا آرامی تکلم می‌کردند و در اسرائیل می‌زیستند، دوم یهودیانی که یونانی حرف می‌زدند و در مناطق مختلف امپراطوری روم می‌زیستند.
در روزگار عیسی برخی از یهودیان یونانی زبان در اورشلیم زندگی می‌کردند. بعد از قیام عیسی برخی از ایشان به او ایمان آوردند. در بین ایشان زنان بیوه نیز بودند. بعد از مدتی، ایمانداران یهودی یونانی زبان (هلنیستی) شکایت کردند که زنان بیوه ایشان سهم خود را از خوراکی که رسولان هر روزه بین نیازمندان کلیسا تقسیم می‌کردند دریافت نمی کنند. یاد آور می‌شویم که بسیاری از ایمانداران اموال خود را فروخته، پول آن را در اختیار رسولان نهاده بودند تا در میان نیازمندان از جمله بیوه‌ها تقسیم شود (اعمال ۴: ۳۴-۳۵). امکان دارد که رسولان آنقدر گرفتار سایر وظایف بودند که وقت این را نداشتند که ببینند آیا خوراک به تساوی بین همگان تقسیم می‌شود یا نه.
توجه داشته باشید که گِله و شکایت و اختلاف چه زود در کلیسای نخستین ظاهر شد! و اولین مشاجرات هم اساسا بر سر پول بود. یعنی اینکه پول کلیسا چگونه باید صرف شود و مایحتاج چگونه تقسیم گردد. با وجود اینکه تعداد شاگردان به سرعت رو به افزایش بود شیطان سعی داشت که اختلاف و حسادت به وجود آورد.
۲-۴ در کلیسا ایمانداران دارای وظایف گوناگونی هستند. رسولان به طور خاص منصوب شده بودند تا کلام را موعظه کنند تعلیم دهند و به دعا مشغول باشند. بنابراین ایشان هفت نفر را برای تقسیم خوراک معین کردند. بعدا کسانی که در کلیساها مسئوول اینگونه کارهای خدماتی بودند، به شماس شهرت یافتند (اول تیموتائوس ۳: ۸-۱۰).
رسولان گفتند که هفت مرد منتخب برای این کار باید پُر از روح‌القدس و حکمت باشند. به همان طریق ما نیز امروزه در کلیساهایمان باید تنها کسانی را به عنوان شبان، شیخ و شماس انتخاب کنیم که پر از روح‌القدس و حکمت باشند.
رسولان در اینجا سرمشق خوبی ارائه داده اند. اگر هر رهبری آنقدر گرفتار شود که نتواند بطرز رضایت بخشی از عهده مسئوولیت و وظایفش برآید باید برخی از وظایفش را بر عهده اشخاص شایسته در کلیسا گذارد. اما متاسفانه بعضی از رهبران ترجیح می‌دهند که تمامی اقتدار را برای خود نگاه دارند و کسی را در آن سهیم نگردانند. این درست نیست. به عنوان مثال، بهتر است که شبانان و واعظان مسئوولیت امور مالی کلیسا را بر عهده نگیرند و به جای آن خود را وقف دعا و خدمت کلام نمایند (آیۀ ۴).
۵-۶ هفت مرد انتخاب شده، همگی نامهای یونانی دارند بنابراین می‌توانیم چنین نتیجه گیری کنیم که ایشان یهودیان یونانی زبان بودند نخستین کسی که نامش آمده، استیفان است که در آیۀ‌های ۸-۱۵ و تمام باب ۷ کتاب اعمال شرح حال او آمده است. دومین نفر فیلیپس است که در باب ۸ اعمال ظاهر می‌شود. در مورد پنج نفر دیگر هیچ چیز نمی‌دانیم.
توجه داشته باشید که تمامی شاگردان یعنی تمام اعضای کلیسا ابتدا هفت مرد را انتخاب کردند. سپس رسولان بر ایشان دست گذاشته، به کار گماشتند. مامور کردن افراد از طریق دست گذاری یک رسم یهودی بود (اعداد ۲۷: ۲۲-۲۳). این رسم خیلی زود در بین مسیحیان رایج گشت. برخی مسیحیان بر این باورند که برای اینکه شخصی برکت کامل روح‌القدس را بیابد ضروری است که یک شبان یا شیخ بر وی دست گذارد (اعمال رسولان ۸: ۱۷، ۹: ۱۷، ۱۹: ۶). اما به نظر نمی رسد که در این بخش منظور این باشد زیرا که این هفت مرد پیش از آنکه بر ایشان دست گذاشته شود از روح پُر بودند (آیۀ ۳).
۷ کلیسای رشد یابنده کلیسایی است زنده و کلیسایی که رشد نمی کند کلیسایی است مرده. کلیسای اولیه رشد یابنده بود و یقینا زنده! حتی بسیاری از کاهنان یهودی به مسیح ایمان آورده و به کلیسا پیوسته بودند.