تفسیر کاربردی یوحنا فصل 1

۱ کلمه جسم گردید (۱: ۱-۵)
۱-۲ در ابتدا کلمه بود. کلمه مسیح بود. یوحنا می‌نویسد: کلمه جسم گردید و میان ما ساکن شد (آیۀ ۱۴). آنچه که یوحنا درست در ابتدای انجیلش می‌گوید، این است که مسیح انسانی عادی نبود. وی «کلمۀ» خدا بود و پیش از آفرینش جهان با خدا بود.
کلمه یعنی مسیح، در ابتدا وجود داشت. پیش از آنکه جهان شکل گیرد، مسیح وجود داشت (یوحنا ۱۷: ۵). اولین آیه در کتاب مقدس چنین می‌فرماید: در ابتدا خدا آسمانها و زمین را آفرید (پیدایش ۱: ۱). لیکن مسیح پیش از این ابتدا با خدا بود. خدا آغازی ندارد؛ او همواره وجود داشته است؛ و خدا همواره «کلمه»اش را با خود داشته است. خدا هرگز بدون «کلمه» نبوده است.
«کلمه» نزد خدا بود. این بدین معنی است که به طریقی میان خدا و کلمه تفاوت وجود دارد؛ آنها از یکدیگر متمایزند درست همانگونه که یک پدر از پسر خود متمایز است. لیکن یوحنا سپس می‌گوید که کلمه خدا بود (آیۀ ۱). مسیح نه تنها با خدا بود بلکه خدا بود. مسیح نه تنها پسر خدا است، بلکه خود خدا می‌باشد. مسیح خداست به صورت یک انسان. وی تنها تجسم حقیقی خدای زنده است که ۲۰۰۰ سال پیش بر روی زمین آمد. عیسی به شاگردانش فرمود: «هر که مرا دید، خدا را دیده است» (یوحنا ۱۴: ۹). «من در پدر و پدر در من است» (یوحنا ۱۴: ۱۱). «من و پدر یکی هستیم» (یوحنا ۱۰: ۳۰).
۳ همه چیز به واسطۀ او (مسیح) آفریده شد. کلام خدا همانند کلام انسان نیست. هنگامی که خدا حرف می‌زند، بدان عمل می‌کند. انسان غالبا حرف می‌زند، لیکن به گفته خود عمل نمی‌کند. اما هنگامی که خدا حرف می‌زند، اتفاقی روی می‌دهد. کلمۀ خدا دارای قدرت است. خدا فرمود: «روشنایی بشود»، و روشنایی شد (پیدایش ۱: ۳). و این کلمۀ پُر قدرت با عیسی بود. عیسی به یک مرد جذامی فرمود: «طاهر شو!» و بلافاصله مرد طاهر شد (مرقس ۱: ۴۱). هنگامی که عیسی حرف می‌زد، دیوها از مردم اخراج می‌شدند (مرقس ۱: ۲۵). با کلام او باد ساکن شده (مرقس ۴: ۳۹) و مُرده زنده می‌گشت (لوقا ۷: ۱۴-۱۵؛ یوحنا ۱۱: ۴۳-۴۴). و در اینجا در آیه ۳، یوحنا چیزی حتی حیرت انگیزتر را بیان می‌کند: همه چیز بواسطۀ مسیح آفریده شد. هنگامی که خدا آسمان و زمین را آفرید، این کار را به واسطۀ «کلمه»اش یعنی به واسطه مسیح انجام داد. هر چه که آفریده شد، به واسطه مسیح آفریده شد. پولس رسول می‌نویسد که همه چیز به واسطه او و برای او آفریده شد (کولسیان ۱: ۱۵-۱۷). مسیح، کلمۀ قدرتمند خدا است. خدا به ما به وساطت پسر خود متکلم شد (عبرانیان ۱: ۱-۳ و تفسیر آن مشاهده شود).
۴ بنابراین یوحنا می‌گوید: در او حیات بود. خدا به واسطه مسیح حیات را آفرید. وی نه تنها حیات جسمانی بلکه همچنین حیات روحانی و ابدی را نیز آفرید. یوحنا چنین می‌نویسد: «خدا حیات جاودانی به ما داده است و این حیات در پسر او است» (اول یوحنا ۵: ۱۱). عیسی فرمود: «من آمدم تا ایشان حیات یابند و آن را زیادتر حاصل کنند» (یوحنا ۱۰: ۱۰). «من قیامت و حیات هستم» (یوحنا ۱۱: ۲۵). «من راه و راستی و حیات هستم» (یوحنا ۱۴: ۶).
نور همواره با حیات توام است. در واقع حیات بستگی به نور دارد. خدا ابتدا روشنایی را آفرید و تنها بعد از آن بود که حیات را خلق کرد (پیدایش ۱: ۳، ۱۱). هنگامی که به واسطه مسیح حیات را دریافت می‌کنیم، روح او را نیز دریافت می‌داریم. نور او نورِ وجدان و عقل است که در هر موجود انسانی به ودیعه گذاشته شده است. آن همچنین نور روحانی است (یوحنا ۱۲: ۴۶). در تاریکی چیزی را نمی‌توان دید اما در نور همه چیز را می‌بینیم. مهمتر از همه، به واسطه نور مسیح، می‌توانیم خدا را ببینیم و او را درک نماییم. عیسی فرمود: «من نور عالم هستم. کسی که مرا متابعت کند، در ظلمت سالک نشود بلکه نور حیات را یابد» (یوحنا ۸: ۱۲).  درست همانگونه که شمع کوچکی بر تاریکی اتاق غالب است، نور مسیح نیز بر ظلمت عالم غلبه می‌کند. تاریکی هرگز نمی‌تواند بر نور چیره شود.
بدینسان نور مسیح در تاریکی گناه و بی ایمانی می‌درخشد، لیکن تاریکی آن را درنیافت! تاریکی نمی‌تواند خدا یا مسیح را دریابد. آنانی که ذهنشان توسط گناه و بی ایمانی تاریک و کور شده، نمی‌توانند نور خدا را ببینند. ایشان از دیدن آن خودداری می‌کنند، زیرا ترجیح می‌دهند که در تاریکی زندگی کنند (یوحنا ۳: ۱۹-۲۱ و تفسیر آن مشاهده شود).
شهادت یحیای تعمید دهنده (۱: ۶-۱۸)
۶-۸ یوحنا در اینجا به یحیای تعمید دهنده اشاره می‌کند. وی از جانب خدا فرستاده شد. وی از طریق تولدی معجزه آسا (لوقا ۱: ۵-۲۵، ۵۷-۶۶ مشاهده شود)، برای منظور خاصی فرستاده شد، برای شهادت دادن بر آن نور، نور مسیح. یحیی آمد تا دل انسانها را یرای دریافت آن نور مهیا سازد (مرقس ۱: ۲-۴ و تفسیر آن مشاهده شود). یحیی بر مسیح شهادت داد تا همه بوسیلۀ او (یحیی) ایمان آورند (به مسیح). «همه» شامل یهودیان و غیر یهودیان می‌گردد. مسیح به هر انسانی که به او ایمان آورد، نجات را عرضه می‌کند.
۹ نور حقیقی در جهان آمدنی بود. یحیی تعمید دهنده بر آن نور شهادت داد. وی به مردم گفت که مسیحا در شرف ظاهر شدن است (مرقس ۱: ۷-۸ و تفسیر آن مشاهده شود).
نور حقیقی یعنی مسیح، هر انسان را منور می‌گرداند. ما باید منظور یوحنا را در اینجا درک کنیم. خدا به واسطه مسیح به همۀ انسانها نور می‌بخشد. خدا آفتاب خود را بر بدان و نیکان طالع می‌سازد و باران بر عادلان و ظالمان می‌باراند (متی ۵: ۴۵). پولس رسول فرمود: «خدا خود را بی شهادت نگذاشت. وی باران، محصول، خوراک... شادی بخشید » (اعمال رسولان ۱۴: ۱۷). در جای دیگر پولس نوشت: «زیرا که چیزهای نادیدۀ او یعنی قوت سرمدی و الوهیتش از حین آفرینش عالم بوسیلۀ کارهای او فهمیده و دیده می‌شود» (رومیان ۱: ۲۰).
بنابراین خود آفرینش و تمامی برکات طبیعی خدا بر خدا شهادت می‌دهند و به تمام انسانها نور و فهم می‌بخشند.
لیکن اکثر انسانها تمامیت نور را دریافت نمی‌کنند. کلمه یعنی مسیح می‌تواند نور کامل را تنها به کسانی بدهد که ایمان دارند. کسانی که ایمان نمی‌آورند، در تاریکی روحانی باقی می‌مانند. ایشان نور را انکار کرده، مسیح را رد می‌کنند. هر که مسیح را نپذیرد، حیات را نخواهد دید (یوحنا ۳: ۳۶). به همین دلیل است که یحیای تعمید دهنده به جهان آمد تا همه بوسیلۀ او (یحیی) ایمان آورند (آیۀ ۷). به همین دلیل است که یوحنای رسول این انجیل را نوشت تا ایمان آورید که عیسی، مسیح و پسر خدا است و تا ایمان آورده به اسم او حیات یابید (یوحنا ۲۰: ۳۱). این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم که ایمان می‌آوریم یا نه.
۱۰ هنگامی که عیسی به جهان آمد، جهان او را نشناخت، یعنی انسانهای دنیوی. اکثریت ایمان نداشتند که عیسی همان مسیح موعود است؛ بلکه برعکس، او را یک مجرم کفرگو شمرده، به قتل رساندند.