تفسیر کاربردی متی فصل 6 : 1-2

صدقه به نیازمندان (۶: ۱-۴)
۱ عیسی چنین تعلیم داد: «زنهار عدالت خود را پیش مردم به جا میاورید تا شما را ببینند.» خدا همیشه به انگیزه‌ای که ما در انجام کارهای نیک داریم، نگاه می‌کند. در نظر خدا، انگیزۀ انجام کار نیک، بیشتر از خود آن کار اهمیت دارد. اگر اعمال نیک بکنیم تا مردم ما را تحسین کنند، خشنودی خدا فراهم نمی‌شود. این کار خودخواهانه است. خدا تنها هنگامی خشنود می‌شود که کاری را برای جلال او انجام دهیم. تعلیم عمده در اینجا این است که خدا در وهلۀ اول به انگیزۀ ما، به دل ما می‌نگرد و نه به کارهای بیرونی ما. خدا در وهلۀ اول از ما می‌خواهد که باطناً عادل باشیم. تنها آن اعمال نیکویی که از دل پاک برمی خیزد مورد پسند خدا واقع می‌شود.
عیسی در متی ۵: ۱۶ فرمود: «... بگذارید نور شما برمردم بتابد تا اعمال نیکوی شما را ببینند ...» این گفته در نگاه اول، مخالف تعلیمی که در ۶: ۱ ارائه شده، به نظر می‌رسد. لیکن در متی ۵: ۱۶ نکتۀ عمده این است که انسانها باید اعمال نیکوی ما را ببینند و پدر(ما) را در آسمان تمجید نمایند. انگیزۀ اعمال نیکوی ما باید حصول جلال خدا باشد. هرگاه که عمل نیکویی انجام می‌دهیم، باید همواره از خود سؤال کنیم: « چرا این کار را انجام می‌دهم؟» آیا از روی تکبر است؟ آیا برای این است که دیگران ما را تحسین کنند؟ در این صورت، پاداش ما فقط این خواهد بود که مورد تحسین و تمجید دیگران واقع شویم، و از پاداش اخروی خدا محروم خواهیم ماند.
رهبران یهودی عمیقاً در اشتباه بودند؛ ایشان فکر می‌کردند که می‌توانند به واسطه اعمال درستکارانه نجات یابند. لیکن زندگی درونی ایشان با زندگی بیرون شان سازگار نبود. آنها مردانی بودند که صورت دینداری داشتند لیکن قوت آن را انکار می‌کردند (دوم تیموتائوس ۳: ۵). خدا هرگز فریب نمی‌خورد. او دلهای ما را می‌شناسد. آنچه را که افراد دنیوی خوب می‌دانند، خدا نفرت انگیز تلقی می‌کند (لوقا ۱۶: ۱۵). رهبران یهودی، دنیوی بودند و مردان دنیوی تنها درجستجوی تحسین و تمجید مردم هستد. مردان روحانی فقط در جستجوی تمجید خدا هستند.
هنگامی که به دلهای خود می‌نگریم، گاهی اوقات دشوار ست انگیزه‌های خود را تشخیص دهیم. ما غالباً خود را فریب میدهیم. فکر می‌کنیم که کاری را برای خدا انجام می‌دهیم، لیکن در واقع آن را برای خود کرده ایم. آنچه را که ارمیا درمورد دل انسان گفته است، به خاطر آورید: دل از همه چیز فریبنده تر است ... کیست که آن را بداند؟ (ارمیا ۱۷: ۹). ما باید همواره دعا کنیم تا روح‌القدس دل ما و انگیزه‌های واقعی ما را به ما نشان دهد.
۲ اگر درجستجوی تعریف و تمجید انسانها باشیم، این تنها پاداشی خواهد بود که به دست خواهیم آورد؛ آنگاه پاداش آسمانی خود را که باید از خدا بگیریم، از دست خواهیم داد. تمجید انسانها از میان خواهد رفت؛ فقط پاداشی که از خدا است، پایدار خواهد ماند. شخص را چه سود دارد هرگاه تمام دنیا را ببرد و نفس خود را ببازد؟ (مرقس ۸: ۳۶).