۶ هرگاه پولس هدیۀ عظیم خداوند را به خاطر می آورد، قلبش لبریز از شادی گردیده، زبانش به حمد و ستایش قادر مطلق گشوده می گردد. به راستی دلیل خدا از بخشیدن این همه هدایا و نعمت ها چه بوده است؟ برای ستایش جلال فیض خود که ما را به آن مستفیض گردانید درآن حبیب. خدا به طور داوطلبانه و آزادانه، ما را مشمول فیض و محبّت خود نموده و ما را به فرزند خواندگی خود پذیرفته است، تا جلال فیض او در آن حبیب یعنی عیسی مسیح، مورد ستایش قرا گیرد.
۷ دلیل اصلی خدا برای فرستادن پسرش به این جهان این بود که در وی به سبب خون او فدیه یعنی آمرزش گناهان را ممکن و مُیسر گرداند. عیسی مسیح به این جهان خاکی آمد تا بشریت را نجات دهد. زیرا بدون فدیه و بخشش گناهان، نمی توانیم فرزندان خدا گردیم. خدای پدر، با فدیه کردن ما کاری به مراتب عظیم تر از خلقت این عالم نجات داده است. زیرا برای خلقت این جهان، کلمه ای از دهان خدا کافی بود. خدا گفت و شد! ولی به جهت فدیه بشریت، لازم بود که پسر یگانۀ خدا، عیسی مسیح به جهان خاکی بیاید و برای پرداخت بهای سنگین گناهان ما فدا گردد. لازم بود که خدای پدر، عیسی مسیح را قربانی کند تا اینک با قیمت خون عیسی مسیح، ما نجات پیدا کنیم.
پولس می گوید فدیه و بخشایش گناهان را در آن حبیب یعنی در عیسی مسیح، دریافت نموده ایم (آیات ۲؛ ۳، ۴، ۶، ۷، ۸، ۱۰، ۱۱ و ۱۳ را مشاهده کنید). نکتۀ اصلی تعالیم پولس این حقیقت روحانی است که مرکز ثقل زندگی و اعمال و وجود ما باید « در عیسی مسیح» بودن و قرار داشتن در عیسی مسیح باشد. زیرا تمامی قدرت و محبّت و رحمت و فدیه وبخشایش در عیسی مسیح قرار دارد. به وسیلۀ خون او، ما فدیه شده ایم. او برصلیب جان سپرد و خون خویش را برای پرداخت بهای گناهان ما ریخت تا جرم و گناه ما را بر دوش خود بردارد و به این ترتیب ما را از مجازات گناهانمان آزاد گرداند. او قربانی گناهان ما شد (مرقس ۱۰: ۴۵؛ رومیان ۳: ۲۳-۲۵؛ اول پطرس ۱: ۱۸-۱۹ و تفسیر آن را مشاهده کنید).
یکی از جنبه های فدیه شدن، این است که به خاطر کار عظیم عیسی میسح آمرزش گناهان را یافته ایم. بار دیگر این حقیقت مهم را مشاهده می کنیم. که به خاطر فیض خدا بود که فدیه و آمرزش گناهان را دریافت کرده ایم و این صرفاً به خاطر محبّت و رحمانیت خدا است و هیچ ربطی به کارهای نیک و خوب و شایستۀ ما ندارد.
۸ خدا با گشاده دستی و لطف بی حد، فیض خود را به فراوانی عطا فرمود. او فیض و رحمت را بر سر ما بارانیده است. باشد که هرگز از ستایش جلال فیض او (آیۀ ۶)، باز نایستیم.
۹-۱۰ از طریق مکاشفه عیسی مسیح، خدا سرّ ارادۀ خود را به ما شناسانید. ارادۀ خدا این است که همه چیز را خواه آنچه در آسمانها و خواه آنچه بر زمین است، در مسیح جمع کند (آیۀ ۱۰). یعنی اینکه مقصود خدا این است که تمام جهان خلقت مسیح را پادشاه و خداوند خود بخوانند (فیلیپیان ۲: ۹-۱۱؛ کولسیان ۱: ۱۵-۲۰ را مشاهده کنید).
اراده خدا چه موقع به وقوع خواهد پیوست؟ آن زمان که زمانها به کمال رسد و انتظام کمال زمانها انجام شده باشد. آن زمانی را خدا از پیش مقرر فرموده است و فقط اوست که از آن وقت با خبر می باشد.
پولس چه دیدِ باز و پهناوری دارد! در نظر پولس، نقشۀ خدا از پیش از خلقت عالم تا انتظام کمال زمانها گسترش یافته است. هرچه در آسمان زمین است در این بینش و نقشه الهی وجود دارد. زمانی که پولس این کلمات را می نوشت، خود در زندان بود و چشمانش چیزی فراتر از دیوارهای زندان را نمی دید! ولی به قدرت روح القدس، او قادر بود پهناوری حکمت خدا و گستردگی نقشۀ او را ببینند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر