شکر گزاری به جهت تسالونیکیان (۱:۱-۱۰)
۱ به هنگام نگارش این نامه، سِلوانُس (یا سیلاس) و تیموتائوس در کنار پولس حضور داشتند (دوم قرنتیان ۱:۱- ۲ ، ۱۹و تفسیر آن را مشاهده کنید).
۲ افسسیان ۱:۱۵-۱۶؛ کولسیان ۱:۳-۵؛ دوم تسالونیکیان ۱:۳ و تفسیر آن را مشاهده کنید.
۳ پولس می گوید که او وهمراهاننش، در دعاهای خود سه چیز در مورد تسالونیکیان ذکر می کنند. اول اینکه ، او اعمال ایمان آنها،یعنی آن کارهای نیکویی را که ایشان پس ا ز ایمان به عیسی مسیح انجام داده ا ند(یعقوب ۲:۱۷ را مشاهده کنید)، را به خاطر می آورد.. دومین نکته ای که پولس در دعا ذکر میکند محنتِ محبت ایشان است به همان گونه که نشانه ایمان حقیقی، اعمال نیکو است، رنج کشی برای محبت نیز علامت خلوص مهرو محبت یک مسیحی می باشد. و بلاخره سومین چیزی که پولس و همراهانش ذکر می نمایند، صبرِامید اعضای کلیسای تسالونیکی می باشد. هرکه به مسیح ایمان داشته باشد، قدرت تحمل و صبر کردن در مواقع سختی را خواهد داشت. لذا صبر، اعمال نیکو ، و محنت تسالونیکیان ثمره و نتیجۀ ایمان محبت و امید آنان است. ایمان، امید و محبت، مهمترین نشانۀ زندگی مسیحی است(اول قرنتیان ۱۳:۱۳ و تفسیر آن را مشاهده کنید).
۴ پولس به تسالونیکیان اطمینان می دهد که خدا آنها را برگزیده است و به همین جهت ایشان عزیزان خدا هستند (افسسیان ۱:۴-۵؛ دوم تسالونیکیان ۲:۱۳و تفسیر آن را مشاهده کنید). وانگهی، پولس اعضای کلیسای تسالونیکی را برادران خود خطاب میکند، زیرا که خدا آنها را به فرزندی خود پذیرفته است و آنها همانند پولس فرزندان یک پدر آسمانی می باشند. باید توجه داشته باشیم که همه انسانها برادران و خواهران ما نیستند، بلکه فقط آن کسانی که توسط ایمان به مسیح، هدیۀ فرزند خواندگی خدا را دریافت کرده اند از لحاظ روحانی با ما نسبت دارند. اگر انسانها، خدا را به عنوان پدرآسمانی خود قبول نکنند، هرگز در میانشان برادری واقعی پدیدار نخواهد شد.
۵ پولس رسول در اینجا از انجیل به عنوان انجیل ما، یاد میکند. منظور پولس انجیلی است که توسط او، سلوانس و تیموتائوس موعظه می شود.
تسالونیکیان، انجیل عیسی مسیح را با قوت و روح القدس دریافت کرده بودند. انجیل عیسی مسیح قوت خداست برای نجات هرکس که ایمان آوَرَد (رومیان ۱: ۱۶). زمانی که پولس به انجیل موعظه میکرد، کلمات او با قوت روح القدس خدا جاری می شد (اول قرنتیان ۲: ۴-۵ و تفسیر آن را مشاهده کنید).
انجیل مسیح با قوت روح القدس بر تسالونیکیان آمده بود. هر کلامی که با قوت روح القدس همراه نباشد، کلام مُرده و حروف خشک و خالی است زیرا حرف می کُشد لیکن روح زنده میکند (دوم قرنتیان ۳: ۶) . قوت انجیل از سوی روح القدس متصاعد می شود. و زمانی که تسالونیکیان کلام انجیل را پذیرفتند و پیام مسیح را قبول کردند و به او ایمان آوردند، روح القدس به قلب آنها وارد شد.
پولس رسول با یقین کامل از انجیل سخن می گفت و زمانی که تسالونیکیان کلام پولس را شیندند آنها نیز کلام انجیل را با یقین کامل پذیرفتند.
اهالی کلیسای تسالونیکی، به خوبی با شخصیت و رفتار پولس و سلوانس و تیموتائوس آشنا بودند آنها می دانستند که آنها خدا را با قوت روح القدس و نیکنامی خدمت می کردند(اول تسالونیکیان ۲:۱۰ را مشاهده کنید).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر