تفسیر کاربردی یوحنا فصل ۳

تولد از روح (۳: ۱-۱۵)
۱ نیقودیموس یک فریسی و همچنین یکی از رؤسای یهود بود، یعنی یکی از اعضای شورای عالی مذهب یهود که سنهدرین نامیده می‌شد. این شورا که متشکل از هفتاد عضو بود، بر تمامی امور مذهبی یهود حاکمیت داشت. والی رومی در امور مدنی حاکمیت داشت، اما رومیان به یهودیان اجازه داده بودند که امور مذهبی را تحت نظارت خودشان حل و فصل کنند، البته تا جایی که در تضاد با مقررات حکومت روم قرار نگیرد.
۲ نیقودیموس یک شخص یهودی بسیار تحصیل کرده‌ای بود و جزو فقها به شمار می‌رفت (آیۀ ۱۰). وی شبانه نزد عیسی رفت زیرا نمی‌خواست که کسی از ماجرا آگاه شود، زیرا سایر رؤسای یهودیان عیسی را معلمی برحق نمی‌پنداشتند. اما نیقودیموس معجزات عیسی را دیده بود و می‌دانست که عیسی معلم یا رابی مخصوصی است که از سوی خدا آمده است؛ او می‌خواست که چیزهای بیشتری از او فرا گیرد.
نیقودیموس برخلاف دیگر یهودیان، مخالف عیسی نبود. وی سعی نمی‌کرد که همانند سایر رؤسای یهود عیسی را در مباحثه به دام بیندازد (متی ۲۲: ۱۵). بعدها وی در مقابل شورای یهود از عیسی طرفداری کرد (یوحنا ۷: ۵۰-۵۲). و بعد از مرگ عیسی، هنگامی که تمام شاگردان گریخته بودند، نیقودیموس در تدارک تدفین عیسی کمک کرد (یوحنا ۱۹: ۳۹). با وجود اینکه نیقودیموس در ابتدا پیرو پنهانی و ترسوی عیسی بود، در آخر بیش از آن دوازده شاگرد از خود ایمان نشان داد.
۳ نیقودیموس به عنوان یک فریسی بر این باور بود که اگر شخص دقیقا از شریعت یهود و سنتهای مشایخ پیروی کند، نجات خواهد یافت. یعنی وی همانند تمامی یهودیان اعتقاد داشت که نجات به واسطه اعمال و شریعت حاصل می‌شود. عیسی می‌دانست که نیقودیموس صادقانه در صدد اطاعت از خدا و ورود به ملکوت آسمان است. بنابراین بلافاصله به او فرمود که انسان تنها از طریق تولد دوباره می‌تواند وارد ملکوت خدا گردد.
عیسی در این جمله به نیقودیموس فرمود که به واسطه اعمال شریعت هرگز نمی‌تواند نجات یابد. طبیعت انسان آنقدر گناهکار است که خدا هرگز او را در آسمان نخواهد پذیرفت مگر اینکه کاملا نو گردد. آنچه که نیقودیموس بدان نیاز داشت شریعتی نو نبود، بلکه دلی نو بود. وی احتیاج به قدرت روحانی جدیدی داشت که طبیعت باطنی او را تغییر داده، او را در پیشگاه خدا مقبول نماید. عیسی فرمود: «باید از بالا از نو متولد شوی ». «... اگر کسی از سر نو مولود نشود، ملکوت خدا را نمی‌تواند دید». انسان نمی‌تواند با تکیه بر تلاش خود وارد آسمان گردد. وی می‌تواند تنها از طریق دریافت حیاتی جدید به واسطه ایمان به مسیح وارد آسمان شود (غلاطیان ۲: ۱۵-۱۶؛ افسسیان ۲: ۸-۹ و تفسیر آنها مشاهده شود).
ملکوت خدا به معنی سلطنت خدا در آسمان و بر روی زمین است. هنگامی که شخصی به مسیح ایمان می‌آورد و زندگی‌‌اش را به خدا تسلیم می‌کند، وارد «ملکوت خدا» می‌گردد. به عبارت دیگر به محض اینکه با ایمانی حقیقی به سوی مسیح می‌آییم، در ملکوت خدا از سر نو متولد می‌گردیم. حکومت یا ملکوت خدا حکومتی است روحانی. بنابراین، حتی هنگامی که جسم ما بمیرد، روح ما در ملکوت او خواهد زیست. شخصی که از «سر نو مولود شده باشد» هرگز نمی‌میرد. ورود به ملکوت خدا، همان دریافت حیات ابدی است (آیۀ ۱۵). این حیات ابدی بلافاصله بعد از ایمان به عیسی آغاز می‌شود و هرگز به پایان نمی‌رسد (اول پطرس ۱: ۲۳ و تفسیر آن مشاهده شود).