نجات

در درس های قبل متوجه شدیم که همه انسانها گناهکار هستند و گناه چه نتایج وحشتناکی دارد و چگونه خدا، پسرش عیسی مسیح را به خاطر گناهان ما به زمین فرستاد و خون او بخاطر گناهان ما ریخته شد

حال برای ما این سوال مطرح میشود که من برای دریافت بخشش و نجات چه باید بکنم و من چطور می توانم نجات بیابم ؟ امروز میخواهیم به این سوال پاسخ دهیم :

" نجات یعنی رهایی از اسارت گناه و نتایج آن ، خشم خدا (داوری) ، در اعمال رسولان 21:05 زندانبان فیلیپی از پولس و سیلاس پرسید : " ای آقایان مرا چه باید کرد تا نجات یابم " و امروز حتما این سوال هر یک از ما میباشد .

در پروسه نجات ، هریک از ما و خدا سهم خود را داریم ، قدم اول از جانب خداست ، خدا بخاطر محبت عظیمش ، پسر یگانه خود را فرستاد و او خونش را برای پاک شدن ما از گناه ریخت، پس خدا نجات ما را فراهم کرده است .

خدا توسط روح القدس ما را نسبت به گناه ملزم میکند یعنی ما را به گناه محکوم میکند و گناهانمان را به ما نشان میدهد، اکثرأ ما خود را آدمهای خوبی میدانیم اما روح القدوس است که گناهان ما را به ما نشان میدهد ( یوحنا 6:05 و 7 ). خدا همچنین توسط کلامش گناهان در ما را به خودمان نشان میدهد و راه نجات را برای ما روشن میسازد. خدا توسط کلامش در ما ایمان را بوجود می آورد ( رومیان 06:01 ) خدا بوسایل مختلف ما را به این نجات دعوت می کند. او در قلب ما را می کوبد، اگر ما این در را باز کنیم او وارد قلب ما مي شود وبامادوستی و مصاحبت ايجاد مي كند.درب قلب ما فقط از داخل،و تنها به اراده ی ما باز می شود ، زیرا بیرون دستگیره ندارد و خدا هرگز به زور وارد قلب ما نمی شود.

خدا ما را دعوت می کند، ما به این دعوت می توانیم جواب مثبت یا منفی بدهیم.

پس قدم دوم از طرف ماست و آن دادن جواب مثبت یا منفی به دعوت خداست. ما می توانیم به خدا جواب رد بدهیم و درب قلب خود را به سوی او باز نکنیم و خود را تسلیم او نکنیم. از طرف دیگر می توانیم به دعوت خدا جواب مثبت بدهیم و درب قلب خود را به سوی او بگشاییم و خود را تسلیمش کنیم. جواب مثبت ما به خدا مانند بازگشت کامل ما به سوی خداست یعنی ما از راهی که می رویم، 071 درجه بر می گردیم و به راه خدا داخل می شویم. از راههای گناه آلود خود، که ما را به سوی هلاکت و نابودی می برند، بازگشت می کنیم. خدا بارها و بارها ما را دعوت به بازگشت می کند ( اشعیا 5:20، 

یوئیل 02:1 ، اعمال 08:2 ). بازگشت شامل دو مرحله است، توبه و ایمان که با هم می باشد. حال هر یک را جداگانه بررسی می کنیم تا موضوع برای ما روشن تر شود: 

توبه

توبه واقعی چه نوع توبه ای است؟ توبه در اصل یونانی به معنی تغییر فکر است. شخص باید فکرش نسبت به گناه عوض شود و گناه را ترک کند. در توبه ی واقعی ، فکر و احساس و اراده، هر سه عمل می کنند.

الف) فکر: گاهی شخص بدون اینکه بداند از چه توبه می کند این عمل (توبه) را انجام میدهد. شخص باید بداند که گناهکار است و بداند که چه گناهانی دارد و اینکه از آنها (گناهان) باید دست بردارد. ما باید نسبت به گناهان خود شناخت پیدا کنیم تا بتوانیم آنها را ترک کنیم. بدون شناخت نمی توانیم توبه واقعی

بکنیم.

ب) احساس: ما باید از گناهان خود متأسف و پشیمان باشیم وبدانیم که با گناهان خود خدا را ناراحت کرده ایم، قلب او را شکسته ایم، گناهان ما برای خدا بسیاردردناک است، برای همین از گناهان خود غمگین و شرمنده خواهیم شد. باید از گناهان خود متنفر باشیم، زیرا اگر گناه را دوست داشته باشیم همواره بسوی

گناه باز خواهیم گشت .

ج) اراده : شخص ممکن است که بداند گناهکار است و گناهان خود را بشناسد ولی پشیمان نباشد، توبه ی این شخص، توبه واقعی نخواهد بود، حتی ممکن است بداند گناهکار است و از آن پشیمان هم باشد، ولی تصمیم جدی برای ترک آن نگیرد، توبه ی این شخص هم توبه ی واقعی نیست. شخص باید تصمیم جدی بگیرد که از گناه دست بکشد و آن را ترک کند، در این رابطه می توانید لوقا 00:04 -22 را بخوانید و مثل پسر گمشده را شرح دهید که چطور به خود آمد و متوجه گناهان خود شد و با پشیمانی به نزد پدر

خود آمد. در این رابطه ، این آیات را بخوانید: ( امثال 02:17، اشعیا 5:44 و 6 ، دوم قرنتیان 01:6 )

ایمان

گفته شد که بازگشت یعنی روبرگردانیدن از گناه و رفتن به سوی خدا و برای آمرزش و پاک شدن از گناه ما نه تنها احتیاج به توبه داریم، بلکه نیاز داریم که به عیسای مسیح و خون او ایمان بیاوریم. ما باید بپذیریم وقتی گناهان خود را اعتراف می کنیم و زیر خون مسیح می آوریم، خون مسیح بر گناهان ما ریخته می شود و گناهان ما را می پوشاند و جریمه ی گناهان ما را می پردازد و ما آمرزیده می شویم، اگر ما ایمان نداشته باشیم دائم احساس گناه خواهیم کرد. ایمان یعنی باور ، پذیرش، قبول، اعتماد! در عبرانیان 0:00 میخوانیم : ایمان، اطمینانی است به چیزهایی که به آن امیدواریم و اعتقادی است به

 چیزهایی که نمیبینیم .بنابراین ما قبول می کنیم و می پذیریم و باور می کنیم که مسیح روی صلیب مرد و خون او گناهان ما را می آمرزد. تمام روابط ما با خدا بر اساس ایمان است و بدون ایمان نمی توانیم رضایت خدا را به دست آوریم1 (عبرانیان 5:00) ما با ایمان به خون عیسای مسیح نجات می یابیم و از گناهان خود تبرئه می شویم! به خاطر خون عیسای مسیح جرمی به حساب ما گذاشته نمی شود و ما نزد خدا عادل و بی گناه به حساب می آییم. ما بر حسب فیض و بخشش خدا نجات می یابیم نه با انجام اعمال شریعت و اجرای مراسم و تشریفات مذهبی ! دعا کردن، روزه گرفتن، حضور در کلیسا، خیرات،زیارت

و ریاضت نمی توانند ما را نجات دهند. ما به فیض خدا یعنی بخشش رایگان اوست که نجات می یابیم

( افسسیان 7:1 و 8 ، رومیان 11:2 -17).

اطمینان نجات

بر چه پایه و اساسی می توانیم از نجات خود مطمئن باشیم؟ 0- کلام خدا

کلام خدا، کلام راستی است و این کلام به ما اطمینان می دهد که با توبه و ایمان نجات می یابیم و وارد حیات جاودان می شویم، دیگر در داوری نمی آییم بلکه به حضور خدا خواهیم رفت، چون گناهان ما با خون مسیح بخشیده شده و مانع برداشته شده است ( اول یوحنا 02:4، یوحنا 12:4 و

16:01 -18 ، رومیان 8:01 و01 ) 1- شهادت رو ح القدس

روح القدس در قلب ما به ما اطمینان می دهد که مال خدا شده ایم و خدا پدر ما شده و ما فرزند او شده ایم. ما به خاطر رابطه ی دو جانبه ای که با خدا پیدا می کنیم مطمئن می شویم که خدا ما را پذیرفته است. به خاطر کاری که روح القدس در درون ما انجام می دهد این اطمینان را به دست می

آوریم. ( رومیان 03:7 -05 ، اول یوحنا 12:2 ) 2- تغییر زندگی و تغییر حالات درونی

 وقتی ما به زندگی قبل از ایمان و بعد از ایمان خود نگاه می کنیم می بینیم که عوض شده است. این تغییرات ما را مطمئن می سازد که واقعا نجات یافته ایم. در می یابیم که محبت و علاقه و اشتیاق ما به خدا بیشتر شده و رابطه ی ما با او شیرین شده و دلمان می خواهد از خدا اطاعت کنیم، دوست داریم دیگران را محبت کنیم و وقت بیشتری را با خدا و دیگر ایمانداران به مسیح صرف نماییم و با آنها مشارکت و دوستی داشته باشیم (اول یوحنا 2:1 -4، 03:2 و04، 6:3 ، 7 ، 00، 11 و 10 ،

یوحنا 04:03 و 10). در مورد نجات خود نباید به احساسات خود تکیه نماییم بلکه باید برواقعیت های کلام خدا متکی

باشیم. باید بدانیم کلام خدا راست است و اگرخدا چیزی را گفته واقعیت محض است.