تفسیر کاربردی یوحنا فصل

تولد از روح (۳: ۱-۱۵) 
۱ نیقودیموس یک فریسی و همچنین یکی از رؤسای یهود بود، یعنی یکی از اعضای شورای عالی مذهب یهود که سنهدریننامیده می‌شد. این شورا که متشکل از هفتاد عضو بود، بر تمامی امور مذهبی یهود حاکمیت داشت. والی رومی در امور مدنی حاکمیت داشت، اما رومیان به یهودیان اجازه داده بودند که امور مذهبی را تحت نظارت خودشان حل و فصل کنند، البته تا جایی که در تضاد با مقررات حکومت روم قرار نگیرد.

۲ نیقودیموس یک شخص یهودی بسیار تحصیل کرده‌ای بود و جزو فقها به شمار می‌رفت (آیۀ ۱۰). وی شبانه نزد عیسی رفت زیرا نمی‌خواست که کسی از ماجرا آگاه شود، زیرا سایر رؤسای یهودیان عیسی را معلمی برحق نمی‌پنداشتند. اما نیقودیموس معجزات عیسی را دیده بود و می‌دانست که عیسی معلم یا رابی مخصوصی است که از سوی خدا آمده است؛ او می‌خواست که چیزهای بیشتری از او فرا گیرد. 
نیقودیموس برخلاف دیگر یهودیان، مخالف عیسی نبود. وی سعی نمی‌کرد که همانند سایر رؤسای یهود عیسی را در مباحثه به دام بیندازد (متی ۲۲: ۱۵). بعدها وی در مقابل شورای یهود از عیسی طرفداری کرد (یوحنا ۷: ۵۰-۵۲). و بعد از مرگ عیسی، هنگامی که تمام شاگردان گریخته بودند، نیقودیموس در تدارک تدفین عیسی کمک کرد (یوحنا ۱۹: ۳۹). با وجود اینکه نیقودیموس در ابتدا پیرو پنهانی و ترسوی عیسی بود، در آخر بیش از آن دوازده شاگرد از خود ایمان نشان داد.

۳ نیقودیموس به عنوان یک فریسی بر این باور بود که اگر شخص دقیقا از شریعت یهود و سنتهای مشایخ پیروی کند، نجات خواهد یافت. یعنی وی همانند تمامی یهودیان اعتقاد داشت که نجات به واسطه اعمال و شریعت حاصل می‌شود. عیسی می‌دانست که نیقودیموس صادقانه در صدد اطاعت از خدا و ورود به ملکوت آسمان است. بنابراین بلافاصله به او فرمود که انسان تنها از طریق تولد دوباره می‌تواند وارد ملکوت خدا گردد. 
عیسی در این جمله به نیقودیموس فرمود که به واسطه اعمال شریعت هرگز نمی‌تواند نجات یابد. طبیعت انسان آنقدر گناهکار است که خدا هرگز او را در آسمان نخواهد پذیرفت مگر اینکه کاملا نو گردد. آنچه که نیقودیموس بدان نیاز داشت شریعتی نو نبود، بلکه دلی نو بود. وی احتیاج به قدرت روحانی جدیدی داشت که طبیعت باطنی او را تغییر داده، او را در پیشگاه خدا مقبول نماید. عیسی فرمود: «باید از بالا از نو متولد شوی ». «... اگر کسی از سر نو مولود نشود، ملکوت خدا را نمی‌تواند دید».انسان نمی‌تواند با تکیه بر تلاش خود وارد آسمان گردد. وی می‌تواند تنها از طریق دریافت حیاتی جدید به واسطه ایمان به مسیح وارد آسمان شود (غلاطیان ۲: ۱۵-۱۶؛ افسسیان ۲: ۸-۹ و تفسیر آنها مشاهده شود). 
ملکوت خدا به معنی سلطنت خدا در آسمان و بر روی زمین است. هنگامی که شخصی به مسیح ایمان می‌آورد و زندگی‌‌اش را به خدا تسلیم می‌کند، وارد «ملکوت خدا» می‌گردد. به عبارت دیگر به محض اینکه با ایمانی حقیقی به سوی مسیح می‌آییم، در ملکوت خدا از سر نو متولد می‌گردیم. حکومت یا ملکوت خدا حکومتی است روحانی. بنابراین، حتی هنگامی که جسم ما بمیرد، روح ما در ملکوت او خواهد زیست. شخصی که از «سر نو مولود شده باشد» هرگز نمی‌میرد. ورود به ملکوت خدا، همان دریافت حیات ابدی است (آیۀ ۱۵). این حیات ابدی بلافاصله بعد از ایمان به عیسی آغاز می‌شود و هرگز به پایان نمی‌رسد (اول پطرس ۱: ۲۳ و تفسیر آن مشاهده شود).

۴ نیقودیموس پرسید: «چگونه ممکن است انسان از سر نو متولد شود؟» هیچکس نمی‌تواند دوباره وارد شکم مادرش شود. بنابراین از آنجایی که دوباره متولد شدن جسمانی غیر ممکن است، چگونه شخص می‌تواند دل و طبیعتی نوین بدست آورد؟ این امر در نظر نیقودیموس غیر ممکن می‌نمود.

۵ عیسی آنگاه آنچه را که در آیه ۳ فرموده بود تکرار کرد (آیه ۳ و تفسیر آن مشاهده شود). این بار عیسی اضافه کرد که برای ورود به ملکوت خدا، شخص باید از آب و روح مولود گردد. 
آب نشانه تطهیر و تعمید است. تعمید نشانه پاک شدن از گناهمان است. برای اینکه گناه شخص شسته شود، باید ابتدا توبه کند. به همین دلیل هم یحیای تعمید دهنده و هم عیسی تعمید توبه برای آمرزش گناهان را موعظه کردند (مرقس ۱: ۴، ۱۴-۱۵ و تفسیر آن مشاهده شود). 
بنابراین شخص برای از سر نو مولود شدن باید ابتدا توبه کرده آمرزش گناهانش را حاصل کند. یعنی باید گناهانش شسته شوند. نشانه این امر تعمید با آب است (مقالۀ عمومی: «تعمید آب» مشاهده شود). 
تعمید آب نیز به معنی مرگ انسانیت کهنه و گناهکارمان می‌باشد. تا زمانی که انسانیت کهنه ما نمیرد، نمی‌توانیم انسانیت یا طبیعت جدید را دریافت کنیم (یوحنا ۱۲: ۲۴؛ رومیان ۶: ۳-۷؛ غلاطیان ۲: ۲۰ و تفسیر آنها مشاهده شود). 
بدینسان برای از سر نو مولود شدن، باید ابتدا شسته شویم، تعمید یابیم، و تطهیر گردیم. انسانیت قدیمی و گناهکار ما باید بمیرد. آنگاه برای گام بعدی آماده خواهیم شد؛ برای متولد شدن از روح. 
روح همان روح‌القدس خدا است (یوحنا ۱۴: ۱۶ و تفسیر آن مشاهده شود). او خود خدا است. هنگامی که شخصی توبه می‌کند و به مسیح ایمان می‌آورد، خدا وارد قلب او شده، حیات روحانی نوینی به او می‌بخشد. آن شخص از روح مولود می‌گردد. این حیات روحانی جدید، حیاتی حقیقی، ابدی و حیاتی در ملکوت خدا است. درست همانگونه که حیات جسمانی بدون زاده شدن از یک زن غیر ممکن است، حیات روحانی نیز بدون مولود شدن از روح میسر نیست. 
زندگی ما تنها هنگامی مقبول خدا خواهد شد که از روح متولد گردیم. تنها به واسطه قدرت روح‌القدس است که می‌توانیم احکام خدا را بجا آورده، زندگی مان مورد پسند خدا واقع شود (حزقیال ۳۶: ۲۵-۲۷). 
مجسم کنید که نیقودیموس هنگامی که سخنان عیسی را در این باره شنید، چه اندیشید. وی مردی پخته و درستکار و از رهبران قوم یهود و معلم شریعت بود. وی مؤمنی واقعی بود و خود را عادل می‌شمرد و احکام خدا را حفظ می‌کرد. اما عیسی به او فرمود: «با راهی که در پیش گرفته ای، نمی‌توانی وارد ملکوت خدا شوی. طبیعت گناهکار همچنان بر تو تسلط دارد. لازم است که توبه کرده، تطهیر یافته، بمیری. فقط آن زمان است که به واسطه قدرت روح‌القدس خدا از لحاظ روحانی کاملا از سر نو مولود خواهی شد. تو باید کاملا عوض شوی، درست مثل اینکه بار دیگر از شکم مادر زاده شده ای». 
عیسی امروزه نیز به همه همان چیز را می‌گوید. هیچکس فقط به خاطر اینکه والدین و اجدادش مسیحی بوده‌اند، مسیحی تلقی نمی‌شود. هر فرد باید از لحاظ روحانی از سر نو مولود شود. این بزرگترین و حیرت انگیزترین چیزی است که می‌تواند در زندگی هر شخصی روی دهد. 
حال یک سوال مطرح می‌شود: چگونه می‌توانیم از سر نو متولد شویم؟ تنها یک پاسخ وجود دارد: از طریق ایمان! درست همانگونه که با تلاشهای شخصی خود جسما متولد نشده ایم، به همان ترتیب نیز با تلاشهای خود نمی‌توانیم از لحاظ روحانی از سر نو متولد گردیم. تنها به واسطۀ ایمان به مسیح است که میتوانیم از لحاظروحانی دوباره متولد شویم. به همین دلیل مسیح به زمین آمد و مُرد تا ما را از گناهانمان شسته، به واسطه روح‌القدس زندگی نوینی به ما بخشد (یوحنا ۱: ۴ و تفسیر آن مشاهده شود). وی آمد تا به ما حیات ابدی عطا کند. وی آمد تا جهان را نجات بخشد (آیۀ ۱۷). بنابراین، هر که به او ایمان آورد، بر او حکم نشده (آیۀ ۱۸)، بلکه حیات ابدی می‌یابد (آیۀ ۳۶). 
عیسی نجات دهندۀ جهان است. وی خداوند است. وی خود خدا است. پس با ایمان نزد او بیاییم تا از گناهانمان شسته شده، حیات نوینی از بالا دریافت کنیم. بدین طریق خواهیم توانست وارد ملکوت خدا گردیم.

۶-۷ هنگامی که از مادرمان زاده می‌شویم، بر حسب جسم به دنیا می‌آییم. نمی‌توانیم روحانی شویم مگر آنکه از «روح» از سر نو مولود گردیم. طبیعت ما به واسطه آنچه که به ما حیات می‌بخشد، تعیین می‌گردد. ما به عنوان شهروندان جهانی گناه آلود به دنیا می‌آییم. برای شهروند ملکوت خدا شدن باید انسانیت گناهکارمان بمیرد و از لحاظ روحانی دوباره متولد شویم ... جسم و خون نمی‌تواند وارث ملکوت خدا گردد (اول قرنتیان ۱۵: ۵۰). کاش که نیقودیموس‌ها از این امر تعجب نکنند.

۸ تولد از روح را می‌توان به باد تشبیه کرد. ما می‌توانیم صدای باد را بشنویم، اما نمی‌توانیم بگوییم که از کجا آمده و به کجا خواهد رفت. به همین طریق انسانهای طبیعی دنیوی می‌توانند شخصی را که از روح به دنیا آمده است دیده، حرفهایش را بشنوند، اما نمی‌توانند درک کنند که حیات روحانی و قدرت او از کجا آمده است. ایشان نمی‌توانند انگیزه‌ها و هدف و مقصود شخص مولود شده از روح را درک کنند.

۹-۱۰ نیقودیموس هنوز سخنان عیسی را به طور کامل درک نمی‌کرد. عیسی از او پرسید «چگونه این را نمی‌دانی؟ حال آنکه ادعا می‌کنی که خدا را می‌شناسی. باید بدانی که با تکیه بر نیروی خود نمی‌توانی نزد خدا بیایی».